Przepadam za nią...

za czarną porzeczką! Co roku latem na nic tak nie czekam jak właśnie na nią. Lubiłam ją odkąd pamiętam zapach i smak robionych przez moją Mamę po nocach soków, które piłam jeszcze gorące z sokownika. O ile czerwona już tak bardzo do mnie nie przemawia, czarną mogłabym się żywić okrągły rok i to pod każdą postacią. Zachwyt ten udziela mi się chyba ze zdwojoną siłą bo na tegorocznych truskawkach się zawiodłam (w naszych rejonach były wyjątkowo wodniste i bez smaku)  stąd słodko - kwaśne smaki czarnych kuleczek rekompensują nam teraz truskawkowe rozczarowanie. Po raz pierwszy robiłam konfitury z czarnej porzeczki bez użycia tzw. żelfix'u, co uznaję za mój niewątpliwy kulinarny sukces okupiony dwudniową akcją smażenia jej i siebie przy okazji bo przy blisko 35 stopniowych upałach:( Czy któraś z Was jest tak samo nienormalna jak ja?:)

Zanim przejdę do szczegółów odnośnie smażenia muszę wspomnieć, że w międzyczasie wykorzystałam naszą porzeczkę na wiele innych sposobów. Najpierw rzecz jasna musiałam ją obrać - mamy 2 krzaki czarnej porzeczki, zaledwie trzyletnie, w tym roku obrodziły niesłychanie w porównaniu z zeszłym latem kiedy na gałązkach wisiało max. 10 owoców:( Tymczasem już trzeci raz z rzędu obieram ok. 1 kg na jednym posiedzeniu - Franek też chce pomagać - trwa to mniej więcej 5 minut...

 

 

po czym zaczyna liczyć kropki na biedronkach coby znaleźć taką dokładnie w jego wieku:)

Z pierwszych porzeczek od razu upiekłam muffinki z przepisu naszej Dorotus przepis na muffinki z jeżynami, pyszne, polecam.

Obiad zrobiony z tego co aktualnie w domu, czyli mąki, jajek i maślanki - racuchy z porzeczkami na słodko.

Potrzebujemy:

 ok. 200g mąki 

2 jajka

tyle maślanki aby po dodaniu masa miała konsystencję ciasta na naleśniki

szczypta soli

cukier puder do posypania

ew. cukier waniliowy

ok.  szklanki porzeczek (bądź więcej wg. uznania)

Wymieszać mąkę z maślanką, dodać jajka, porzeczki i smażyć na rozgrzanym oleju. Odsączyć na papierowych ręcznikach (racuszki bardzo piją olej). Posypać cukrem pudrem.

I w tym właśnie międzyczasie smażyły się razem ze mną owe wspomniane konfitury. Dla próby zaczęłam z jednym kilogramem owoców. Po umyciu i przebraniu porzeczek włożyłam je do rondla o grubym dnie, podlałam nieco wodą, zagotowałam pod przykryciem, zmniejszyłam ogień i smażyłam pierwszego dnia ok. 1,5h. Trzeba jednak pamiętać o dosyć częstym mieszaniu, masa lubi przywierać do dna. Drugiego dnia podobnie, ok. 1h smażenia na małym ogniu. W trakcie dodajemy tyle cukru ile uznamy za właściwe dla siebie (myślę, że na pewno nie więcej niż pół kg.) Konfitura jest gotowa jeśli po odłożeniu łyżeczką na spodeczek ładnie tężeje i zastyga w formie galaretki.

Ciepłą konfiturę nakładam do sparzonych uprzednio wrzątkiem słoiczków, odwracam do góry dnem, pozostawiam do ostygnięcia. Z jednego kilograma owoców wyszły cztery słoiczki przy czym jeden został zjedzony od razu:(

A może taki słoiczek własnoręcznie zrobionej konfitury byłby dobrym prezentem w okresie bożonarodzeniowym kiedy najbardziej brak nam zapachów i smaków lata.......

W takie upały jak teraz ratujemy się zimnym napojem z naszej mięty, zresztą pisałam już o niej w ubiegłym roku. Zachęcam do posadzenia zioła bo szalenie szybko się rozrasta a zaparzona z cytryną i miodem smakuje niebiańsko!

Do tego kostki lodu z ... miętą:)

Kolejny zbiór ok. pół kg. poszedł cały na mój coroczny hit, bez którego nie wyobrażam sobie lata czyli Krajankę z czarną porzeczką z przepisu
liski

Najpierw podpiekamy spód z płatków owsianych z masłem i cynamonem

następnie wlewamy masę z masła, cytryny, cynamonu, cukru i porzeczek. Na wierzch posypka z tego samego ciasta co spód

To moje smaki, słodko-kwaśne z nutą cynamonu, orzeźwiające, zawsze ale to zawsze się udaje!

Na zakończenie pragnę się pochwalić niedawno wygraną w Candy w Mysiej Norce - od Autorki bloga dostałam piękne lniane serca, woreczek, filcową broszkę, aniołka i ciepłe słowa, za co serdecznie dziękuję:)

 Na tym porzeczkowym poście nie planuję poprzestać - jutro na kuchenny blat idzie nalewka z czarnej porzeczki z nutą wanilii z tego przepisu. Jestem pewna, że warta zrobienia choć przekonamy się o tym dopiero za rok:)

Z pozdrowieniami!